تقاضایی در رابطه با کرونا

بارها شنیده بودم و گفته‌ام که موقعیت‌های زندگی، خیلی تکراری است و هر تمرینی شاید کمک کند تا دفعۀ بعد بتوانیم به شکلی دیگر و با آگاهی بیشتر با موقعیت روبرو شویم. با این همه دوباره، تجربۀ تاخیر در آگاهی برای تامین وضوح برایمان تکرار شد. 

در آغاز زمستان، دیرتر از آن چه دوست دارم و داریم، از حادثۀ هواپیمایی اوکراینی مطلع شدیم و باز در همین فصل، دیرتر از آنچه دوست دارم و داریم، از ورود ویروس کرونا به ایران و شیوع این بیماری در ایران اطلاع پیدا کردیم.  

نقطه مشترک هر دو قصه، برایم زمان است و ابراز. 

ابراز برای وضوح و افزایش آگاهی و در نهایت حفظ سلامت و بقا.

در ماجرای هواپیما صداقت و مسئولیت پذیری را می خواستیم و در شیوع #کرونا صداقت و حمایت را.  

این‌بار مدتی بود که اخبار غیررسمی از ورود ویروس در ایران خبر می داد و اعتراض به استمرار پرواز بین ایران و چین ... اخبار رسمی سکوت بود و تکذیب ... و همه این را می دانیم.

دوست دارم این قصه را از جایی دیگر مرور کنم و تقاضایی بسازم.

مدتی قبل که شاید تاریخ دقیق آن را هم ندانیم، یک نفر در چین دچار بیماری شد و سلامتش به خطر افتاد. این چرخه ادامه یافت و به سرعت، مفهوم وابستگی متقابل نیازها را با هم در سراسر جهان تجربه  کردیم. سلامت یک نفر در چین، گره خورده‌گی‌ این نیاز به خانواده، هم‌سایگان، هم‌شهریان و هم‌ وطنان و هم‌نوعانش را نشان داد. .... با گذر از سیر گسترش، به زمان حال می آییم که خبر شیوع بیماری را در شهرهای مختلف، بیمارستان های مختلف و حتی شاید بستگان و دوستان می شنویم. 

نیازهای درگیر سلامت است و بقا؛ و ظاهرا به عنوان اثبات اصل کلی "پیشگیری بهتر از درمان" است، این بار هنوز بخش درمان، آمادگی و کارآیی لازم را ندارد، پس نقطه اتکای ما برای حفظ سلامت، پیشگیری است و راه حل مسئله، در خود شکل‌گیری مسئله است. 

برای حفظ سلامت خود، امن‌ترین راه، سلامت همگان است. برای تامین سلامت، مراقبت همگانی لازم است. مشارکت در تامین سلامت، موقعیتی است تا نیازهای دیگرمان را برآورده کنیم: حمایت، کمک، عشق و سهیم شدن در غنای زندگی. 

پس مایلم تقاضا کنم: 

۱- سلامت خود و دیگران را یکسان ببینیم. 

۲- مطالب آگاهی بخش با حفظ امید به عملی بودن حفظ سلامت را به هم برسانیم.

۳- حلقه همکاری بسازیم و در پاکسازی محیط فیزیکی و آرامش و شادی روانی برای خود و دیگران سهیم شویم. 

۴- و عملی‌ترین راه این که به نوعی خرید کنیم و حتی از داشته‌های خود در اختیار دیگران بگذاریم تا همه بتوانند مواد شوینده دست داشته باشند، مواد استریل کننده دست و سطوح داشته باشند، ماسک و دستکش داشته باشند ... 

از یاد نبریم که تنها راه حفظ سلامت خود، حفظ سلامت دیگران است و راه عملی آن، سهیم شدن در غنای زندگی با سهیم شدن منابع خود با دیگران و تمرین ارزش‌های خود است.

کامران

تجربه‌هایی که در وب‌سایت «زبان‌زندگی» ارتباطی‌بدون‌خشونت - باشتراک گذاشته می‌شود؛  

تجربه‌ی عملی کاربرد زبان‌زندگی با درک نگارنده‌است و نه یک‌مثال آموزشی .